هاژه - درست یک ماه پس از انتشار فیلمی از روباه آزاری در یکی از روستاهای پیرانشهر، حال ویدیویی دیگر از کتک و شکنجه روباه در یکی از مناطق دیگر کشور در فضای مجازی دست به دست می چرخد.

 تصاویری تکان دهنده که عمق بی رحمی عجین شده در جامعه نسبت به حیوانات بی پناه را نشان می دهد.

انتشار روباه به دار آویخته اینبار ظاهرا در یکی از باغ های اصفهان می تواند گمانه زنی و پرسشهای فراوانی را در ذهن خوانندگان ایجاد کند. گرچه حیوان آزاری ریشه در فرهنگ، خون و نژاد هیچ قوم و ملتی ندارد و چه بسا می تواند دستاویزی باشد برای ایجاد تنش و اختلاف در میان اقوام و ملتها، ولی انطور که می دانیم آموزه های دینی و اخلاقی در میان اکثر ملتها و به خصوص ایرانی ها، شدیدا مخالف چنین رفتارهایی با هر نیت و دلیلی است.

در سالهای گذشته با شکل گیری سمن های زیست محیطی و انجمن های دفاع از حقوق حیوانات و توسعه و پیشرفت وسایل ارتباط جمعی موضوعاتی از قبیل حیوان آزاری همواره در فضای مجازی به سوژه های بسیار داغ تبدیل شده اند و اینبار انتشار فیلمی از روباه آزاری در یکی باغ های اصفهان توسط دو فرد بر لزوم توجه بیشتر سمن های زیست محیطی و در سطحی وسیع تر مجلس شورای اسلامی جهت تدوین و برنامه ریزی قوانین و مجازاتی درخور شکنجه گران حیوانات هموار نموده است.

اگر بصورت کارشناسی و علمی این پدیده مورد نقد و بررسی قرار گیرد می توان شکار بی رویه صیادان در طبیعت و بر هم زدن چرخه زیستی حیوانات را از مهمترین دلایل برای هجوم حیوانات به زیستگاههای انسانی مطرح نمود. در چنین شرایطی نقش انجمن های زیست محیطی و سازمانهای مردم نهاد در فرهنگ سازی و از بین بردن رفتارهای نابهنجار برخی افراد می تواند تاثیر در کم کردن رفتارهای از این دست داشته باشد.