در این گزارش با بهره‌گیری از مطالعات علمی، راهکار‌هایی برای مواجهه با دروغگویی نوجوانان ارائه شده است.
نوجوانان روزانه دروغ می‌گویند. در واقع، اولین دروغی که کودک می‌گوید، نشان دهنده نقطه عطفی در رشد اوست. مطالعات نشان می‌دهند که دروغ گفتن در کودکان و نوجوانان نشان دهنده پیشرفت در رشد شناختی و شکل گیری ذهن در آن‌ها است.
این واقعیت که آن‌ها می‌توانند دروغ بگویند، به این معنی است که آن‌ها قادر به کار ذهنی با یک واقعیت خیالی هستند. این مهارتی است که نیاز به توانایی شناختی پیشرفته دارد.
دروغ گفتن در نوجوانی، زمانی به مشکل تبدیل می‌شود که به طور مکرر به عنوان استراتژی به کار گرفته شود. این وضعیت در نوجوانان بیشتر از کودکان یا بزرگسالان پیش میآید. زیرا نوجوانان بیشتر مستعد دروغگویی هستند، به خصوص به والدین خود.
در سال ۲۰۰۴، آرنت و همکاران تحقیقی در این رابطه انجام دادند. آن‌ها دریافتند که نوجوانان اغلب به والدین خود دروغ می‌گویند. علاوه بر این، آن‌ها از دروغ به عنوان راهی برای تأیید حق خودمختاری خود استفاده می‌کنند. محققان همچنین دریافتند که نوجوانان در مقایسه با بزرگسالان جوان، بیشتر دروغ می‌گویند.
در سال ۲۰۱۳، لوین و همکاران، مطالعه دیگری انجام داد. آن‌ها دریافتند که نوجوانان بیشتر از دانشجویان یا بزرگسالان دروغ می‌گویند. نوجوانان به طور متوسط در ۲۴ ساعت، ۴.۱۰ بار دروغ می‌گویند. این ۷۵ درصد بیشتر از دانشجویان دانشگاه و ۱۵۰ درصد بیشتر از بزرگسالان بود.
روش‌های دروغگویی در نوجوانان
افراد حداقل به دو صورت می‌توانند دروغ بگویند:
با نگفتن حقیقت
در این حالت فرد عمداً از گفتن حقیقت کوتاهی می‌کند و چیزی نمی‌گوید.
با گفتن یا تایید حقیقت تحریف شده
این شامل ارائه گزارشی متفاوت است از آنچه که واقعاً اتفاق افتاده. این نوع دروغ‌ها فقط مربوط به وقایع نیست. به عنوان مثال، دروغگو ممکن است وانمود کند که یک گزینه صحیح است. با این حال، نزد خود معتقد است که گزینه صحیح چیز دیگری است.
مردم اغلب وقتی از استراتژی دیگری استفاده می‌کنند و آن دوری کردن است. یعنی سعی می‌کنند با افرادی ملاقات نکنند تا مجبور نباشند به آن‌ها دروغ بگویند.
چه چیزی نوجوانان را به دروغ گفتن تشویق می‌کند؟
یکی از دلایلی که نوجوانان به والدین خود دروغ می‌گویند، این است که می‌خواهند در تصمیم گیری امور مربوط به خود، استقلال داشته باشند. باید به خاطر داشته باشیم که نوجوانی مرحله‌ای از رشد است که در آن خودمختاری مهم است. خودمختاری و استقلال در نوجوانی، توسط اریکسون (همانطور که در پاپالیا، ۲۰۱۷ ذکر شده است) به عنوان "داشتن تصور منسجمی از خود، متشکل از اهداف، ارزش‌ها و باور‌هایی که فرد با آن تعهد محکمی برقرار می‌کند" تعریف می‌شود.
دروغ در نوجوانان اغلب به دلیل کنترل بیش از حد والدین اتفاق می‌افتد. آرنت و همکاران (۲۰۰۴) در تحقیقات خود دریافتند که هر چه والدین کنترل بیشتری بر امور روزانه نوجوانان داشته باشند، احتمال دروغ گفتن آن‌ها بیشتر است. این می‌تواند به تداوم چرخه "کنترل – دروغ" منجر شود: والدین با درک اینکه فرزندانشان به آن‌ها دروغ می‌گویند، آن‌ها را بیشتر کنترل می‌کنند و نوجوانان برای گریز از کنترل بیشتر، دروغ بیشتری می‌گویند.
نوجوانان همچنین از ترس یا شرم، برای به دست آوردن چیزی، محافظت از کسی، مواجه نشدن با عواقب کار خود و یا روبرو نشدن با حقیقت، دروغ می‌گویند (مارتینز و کاروالیو، ۲۰۱۹). آن‌ها ممکن است برای پوشاندن احساسات خود یا احساساتی که نمی‌خواهند با والدین خود در میان بگذارند، دروغ بگویند. در واقع، وقتی مشکلات زیادی در خانه وجود دارد، نوجوانان تمایل دارند از گفتن حقیقت اجتناب کنند.
پنج دلیل برای دروغگویی نوجوانان
کیت اوبری، روان‌شناس، پنج دلیل برای دروغگویی نوجوانان پیشنهاد می‌کند:
۱- برای جلوگیری از مشکلات.
۲- برای اینکه والدین خود را ناامید نکنند.
۳- به دلیل فشار اجتماعی مثلاً برای اینکه مهمانی یا فعالیتی با دوستان خود را از دست ندهند.
۴- ارتباط بد با والدین. اگر نوجوانی احساس کند که درک نمی‌شود، شنیده نمی‌شود یا مورد احترام قرار نمی‌گیرد، از برقراری ارتباط اجتناب می‌کند.
۵- برای کنترل تصمیمات. این برای توسعه خودمختاری آن‌ها مهم است.
با دروغ‌های نوجوان‌مان چه کنیم؟
کریس هادسون متخصص جوانان و مربی والدین است. او هشت راه برای مقابله و کاهش دروغ‌های نوجوانان پیشنهاد می‌کند:
۱- داشتن روابط عمیق و پیوسته
یک رابطه عمیق با فرزندان نوجوان، نیاز به ارتباطی خوب دارد و این یعنی پذیرا بودن برای شنیدن برخی حقایق.
گاهی اوقات، نوجوانان به این دلیل دروغ می‌گویند که می‌دانند والدینشان نمی‌خواهند حقیقت را بشنوند. بنابراین، برای جلب اعتماد با فرزندان لازم است تا جو اعتماد وجود داشته باشد.
۲- الگوی صداقت بودن
یکی از راه‌های اصلی یادگیری در افراد، مشاهده است و نوجوانان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. پس با مثال ملموس و عینی به آن‌ها آموزش دهید. صادق باشید. سپس، آن‌ها متوجه خواهند شد که شما الگوی صداقت هستید و نه صرفاً فردی که "موعظه و نصیحت" می‌کند.
به هر حال، چگونه می‌توانید از نوجوان خود بخواهید که دروغ نگوید، اگر خودتان این کار را به طور مداوم انجام می‌دهید؟
۳- مذاکره کنید
یاد بگیرید که با فرزند نوجوان خود درباره مرز‌ها مذاکره کنید. زمانی که آن‌ها از انجام کاری منع می‌شوند یا آزادی آن‌ها محدود می‌شود، معمولاً سعی می‌کنند با رفتاری برعکس آن را به دست آورند. با این حال، مذاکره کردن با نوجوان موجب می‌شود تا او کمتر احساس کنترل شدن بکند و با مشارکت در تصمیم گیری، بیشتر احساس استقلال کند.
۴- از بازجویی بپرهیزید، انگیزه گفتگو ایجاد کنید
اگر فرزندتان به شما دروغ گفته است، سعی کنید با او گفتگویی مسالمت آمیزی داشته باشید. حتی اگر واقعا عصبانی هستید، سعی کنید قبل از صحبت آرام شوید. زیرا اگر عصبانی باشید، کمتر به صحبت‌های فرزندتان گوش می‌دهید و دلایل دروغگویی او را درک نمی‌کنید. به یاد داشته باشید که با قاطعیت حرف بزنید و مورد آنچه که می‌خواهید به آن‌ها بیاموزید و این که چگونه آن را انجام خواهید داد، شفاف و صریح باشید.
۵- تقلب نکنید
از آنجایی که دروغ گفتن در نوجوانان بسیار رایج است، اگر فهمیدید فرزندتان به شما دروغ گفته، منتظر فرصتی نمانید تا بتوانید مچ او را بگیرید. به یاد داشته باشید، پنهان کردن حقیقت، خود راهی برای دروغ گفتن است. بنابراین، شما با پنهان نگه داشتن دروغ فرزندتان و عدم بیان آن، دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهید که نمی‌خواهید فرزندتان انجام دهد.
۶- از تنبیه به نحوی متناسب و هوشمندانه استفاده کنید
هر روشی که شما با آن به رفتار نوجوانتان پاسخ می‌دهید، بیشترِ رفتار‌های آینده او را تعیین می‌کند. اگر مجازات نامتناسبی اعمال کنید، به سادگی ترس از راست گفتن را در دل آن‌ها کاشته‌اید.
هنگامی که قد دارید به اموری در منزل نظم می‌دهید، سعی کنید آنچه را که می‌خواهید آموزش دهید در ذهن داشته باشید و راه‌های مناسب برای انجام آن را بیابید. با قاطعیت گفتگو کنید و به آنچه فرزندتان می‌گوید، گوش دهید.
۷- به فرزندتان برچسب دروغگو نزنید
به نوجوان خود برچسب دروغگو نزنید. چرا که اگر این کار را انجام دهید، ممکن است به همان شیوه رفتار کرده و «برچسب» شما را در رفتارشان تأیید کنند.
شما با نامگذاری و برچسب زدن به افراد، رفتار آن‌ها را شکل می‌دهد. اگر به کودک خود برچسب دروغگو بزنید، احتمال دارد که در نهایت مانند یک دروغگو رفتار کند.
۸- توجه کنید
مراقب دروغ‌های فرزندتان باشید و سعی کنید انگیزه‌های او را برای دروغ گفتن بشناسید. این به شما کمک می‌کند درک کنید که آن‌ها چگونه با موقعیت‌های خاص ارتباط دارند و چه چیزی باعث دروغگویی آن‌ها می‌شود. هنگامی که علت انجام این کار را مشخص کردید، از فرزندتان دعوت کنید تا در مورد روش‌های جدید برخورد با موقعیت‌ها و اهمیت صداقت فکر کند. در واقع، آنقدر روی دروغ تمرکز نکنید، بلکه بیشتر روی دلایل پشت آن تمرکز کنید.
خلاصه
دروغ در نوجوانان بسیار رایج و چند علتی است. برای مقابله با آن‌ها و با مشکلاتی که در سطح خانواده ایجاد می‌شود، یکی از راهکار‌های اصلی ایجاد تغییر در روابط با جوان است. شما باید فضایی را برای گفتگو‌های جدی ایجاد کنید که به درک عمل و دلایل متوسل شدن آن‌ها به دروغ گفتن کمک کند.
منبع: سواد زندگی