23 فرودین 1400، در روستای محمودآباد مهاباد. به گمان اینکه دخترک با پدر است سراغش را نمی‌گیرند. ساعت 9 شب پدر به خانه می‌آید و از وجود او اظهار بی اطلاعی می‌کند. جستجوها آغاز می‌شود. مردم محمودآباد و روستاهای اطراف بسیج می‌شوند و به دنبال دخترک می‌گردند. به رحمان هم که فامیلشان است برای کمک زنگ می‌زنند. از سرخاب خودش را می‌رساند. تا نیمه شب می‌گردند اما پیدایش نمی‌کنند. صبح روز بعد رحمان همراه با بقیه تا شب همه جا را می‌گردند اما باز هم بی نتیجه به خانه برمی‌گردد. همه ناامید می‌شوند. شب از فرط خستگی خوابش می‌برد. دخترک به خواب رحمان می‌آید. او را در جایی بلند و در حالی که خود را در زیر یک گون پنهان کرده می‌بیند و پیدایش می‌کند. فرد روز سوم امیدوار از خواب بیدار می‌شود و دوباره به گشتن ادامه می‌دهد. در جایی که از خانه فاصله زیادی دارد و اصلا گمان نمی‌رود آنجا باشد پیدایش می‌کند. همان لباس‌هایی را برتن داشت که در خواب دیده بود. فریاد می‌زند که پیدایش کردم.

انسان همواره به برقرای رابطه با همنوعان خویش نیاز داشته است. جنبه‌های اجتماعی وجود انسان در ارتباط با دیگران شکل می‌گیرد و بدون ارتباط با دیگران، در رفع نیازها خود ناتوان است. بی گمان در سایه همین نوع‌دوستی و کمک کردن به هم‌دیگر است که می‌توان جامعه‌ای شاد، متعهد و آرمانی رقم زد.