طی سال‌های اخیر جمعیت انفجاری سگ‌های بلاصاحب در مهاباد و بی‌مبالاتی مسوولان امر در قبال این موضوع و گاها جلسات تشریفاتی و بدون خروجی پیامدی جز این نداشته که پرسه‌زدن سگ‌ها در برخی نقاط شهر از یک سو موجب هراس و نگرانی شهروندان شده و از سویی دیگر موجب نارضایتی از عملکرد مسوولان مربوطه در کنترل موضوع شده است. شرایطی که نه مورد رضایت مردم است نه حامیان حقوق حیوانات.

در کنار این مشکل با توسعه فرهنگ غلط غذارسانی به این حیوانات، جمعیت سگ‌ها به‌صورت نجومی در حال افزایش است و ازدیاد سگ‌های بلاصاحب باعث شده گله‌ها وارد زیستگاه‌ها و مناطق شهری شوند.

اگرچه بر اساس بند 15 ماده 55 قانون شهرداری‌ها مسوولیت جلوگیری از شیوع بیماری‌های واگیردار انسانی و حیوانی و دفع حیواناتی که مبتلا به بیماری مسری بوده و یا در شهر بدون صاحب و مضر هستند بر عهده شهرداری است، اما در قضیه کنترل جمعیت سگ‌ها تنها شهرداری دخیل نیست و همت همگانی را می‌طلبد.

بی‌مبالاتی مسوولان امر و گاها حمله عده‌ای از سگ‌ها به شهروندان موجب اقدام خودسرانه، غیراصولی و غیراخلاقی برخی شده تا با استفاده از سلاح سرد و گرم، سم و زنده به گور کردن و... جان سگ‌های بی‌زبان را بستانند.

در مجموع می‌توان گفت مناقشات برای زنده‌گیری و یا کشتن سگ‌ها باید بین شهرداری و انجمن‌های محیط زیست شهرستان حل شود، موضوعی که بایستی در آن مصونیت جان شهروندان از خطر مدنظر قرار گیرد، در همان حال برخوردی توام با عطوفت در قبال این مخلوق آفریدگار صورت پذیرد.