در تحقیقات روانشناسی مثبت، شادکامی اغلب با بهباشی روانشناختی شناخته می‌شود. شادکامی یک حالت است، نه یک صفت
یکی از ارکان اصلی رضایت از زندگی، شادکامی است. شادکامی نقش بسیار مهمی در همه ابعاد زندگی دارد و می‌تواند موجب به‌زیستی و شکوفایی شود.
در تحقیقات روانشناسی مثبت، شادکامی اغلب با بهباشی روانشناختی شناخته می‌شود. شادکامی یک حالت است، نه یک صفت. یک حالت طولانی مدت، پایدار و نه زودگذر. شادکامی «احساس رضایت» است و نباید آنرا با شادی، سرخوشی و لذت اشتباه گرفت. با وجود پیوندهای نزدیک بین لذت و شادکامی، اما می‌بایست بین آنها تمایز قائل شویم.
شادکامی، وضعیتی است که با احساس رضایت از زندگی و وضعیت فعلی، نمایان می‌شود؛ در حالی‌که لذت، یک تجربه‌ی در لحظه و مبتنی بر احساسات است مانند خوردن غذای خوب، تفریح و بازی. شادکامی پایدارتر از لذت است. لذت می‌تواند به شادکامی کمک کند و شادکامی می‌تواند احساس لذت را تقویت یا تعمیق کند.
ویژگی افراد شادکام:
در ابعاد مختلف زندگی (ازدواج، دوستی، درآمد، سلامت) موفق‌ترند.
کمتر بیمار می‌شوند و هنگام بیماری علائم کمتری را تجربه می‌کنند.
دوستان بیشتر و سیستم حمایتی بهتری دارند.
بخشنده‌تر و همدل‌ترند.
زندگی را آسان‌تر می‌گذرانند زیرا خوش‌بین‌ترند.
تأثیر مثبتی بر دیگران دارند و آنها را ترغیب به خوشبختی می‌کنند.
به جای حسادت به دیگران، از آنچه دارند خوشحالند.
مولد و خلاقند.
عمر طولانی‌تری دارند.
منابع شادکامی:
اگر چه عواملی مانند درآمد و وضعیت شغلی، سلامت جسمانی، خانواده، روابط اجتماعی موجب شادکامی می‌شوند اما برای شادکامی نیاز به داشتن هر آنچه که می‌خواهیم، نیست. شادکامی واقعی را با رضایت از آنچه در حال حاضر داریم، هر چقدر هم کم، می‌توان بدست آورد. مهم نیست که چقدر پول بدست بیاوریم یا کجا زندگی کنیم، اگر بتوانیم از کاری که انجام می‌دهید احساس رضایت کنیم، شادکام و سعادتمندیم.
یک نویسنده ممکن است در روند نوشته‌هایش شادکامی را حس کند و یک مادر هنگام تعامل با فرزندش. در شادکامی، شدت احساسات مهم نیست بلکه فراوانی احساسات مثبت اهمیت دارد. هر یک از ما چیزهای زیادی برای خوشحالی داریم. ضمن اینکه، آنچه ممکن است شما را خوشحال کند ممکن است مرا خوشحال نکند. پس هیچ دستورالعمل و فرمول مخفی برای شادکامی وجود ندارد، اما این به معنای فقدان راه‌هایی برای دستیابی به آن نیست.
راه های خلق شادکامی:
حدود 10 تا 50درصد شادکامی ژنتیکی است و باقی آن اکتسابی. در نتیجه بخش زیادی از شادکامی آموختنی است. پس لازم است افراد برای کسب شادکامی، درگیر رفتارهایی شوند که احساسات مثبتشان در زمینه‌های مختلف زندگی تقویت شود. بنابراین:
زمان بیشتری را صرف معاشرت کنید.
روابط خود را با دوستان و خانواده تقویت نمایید.
شخصیت اجتماعی خود را توسعه دهید.
خود شفقت ورزی و مهربانی با خود را افزایش دهید.
انتظارات و آرزوهای معقول و مناسب داشته باشید.
تفکر مثبت و خوش بینی را ایجاد کنید.
روی قدردانی و شکرگذاری متمرکز شوید.
درگیر کارهای معنادار شوید.
سازماندهی و برنامه ریزی داشته باشید.
احساسات منفی را کاهش دهید.
دوست بهتری باشید.
* یادمان باشد اجازه ندهیم شادکامی ما را تعریف کند، بلکه خودمان شادکامی و خوشبختی خود را تعریف کنیم.
ترجمه سارا حق بین