هاژه، تنگی نفس، تب، عفونت تنها علایم کرونا هستند، اما تنهاماندن و دورشدن اطرافیان و همچنین نداشتن عیادت‌کننده، در گروه ترس‌ها و اضطراباتی است که یک بیمار مبتلا به کرونا تجربه می‌کند.
بیشتر از دوسال و نیم از شیوع کرونا می‌گذرد و سیل اخبار ناامیدکننده از ابتلا به آن موجی از اضطراب و نگرانی در جامعه ایجاد کرده است.
اگرچه گردش آزاد اطلاعات حق شهروندان است و در کنترل این اپیدمی نقش داشته اما کم نیستند افرادی که از کرونا، بیمارستان و بخش‌های مراقبت ویژه بیماران وحشت دارند.
اگرچه برای طیف وسیعی از شهروندان کرونا و شیوه‌های مقابله با آن به امری عادی و بدیهی تبدیل شده، اما استفاده از ماسک، لباس‌های یکپارچه کادر درمان در ذهن برخی شهروندان همچنان ترسناک به نظر می‌رسد و ابتلا به کووید 19 و تصور بستری شدن در اتاق‌های ایزوله و بخش مراقبت‌های ویژه برای برخی خانم‌ها و سالمندان به کابوس تبدیل شده است.
بسیاری از شهروندان در مراحل اولیه ابتلا با انکار و تأخیر در مراجعه به پزشک سعی در عادی جلوه‌دادن وضعیت دارند و در نیمه راه علی‌رغم اطلاع از پیشروی سریع بیماری، بدلیل وحشت از دستگاه وینتیلاتور، اتاق‌های ایزوله و نوع پوشش کادرهای درمانی از رفتن به بیمارستان امتناع کرده و در صورت بستری دچار شک عصبی و دلهره می‌شوند.
تنها ماندن، دور شدن اطرافیان و حتی وحشت برخی اطرافیان، استرس بیماران بستری را دوچندان کرده و در این بین فوت بیماران و صدای شیون و ناله همراهان و نزدیکان در پشت درها، آی‌سی‌یوی بیمارستان را به کابوس تبدیل می‌کند.
در چند ماه گذشته بسیاری از خانواده‌های بیماران و حتی بیماران بستری بخش مراقبت‌های ویژه از دیدن صحنه فوت و بدنبال آن رفتار شهروندان در سالن‌ها به وحشت افتاده و از مسوولان خواسته‌اند تا تدابیری اندیشه کنند.
یک بیمار کرونایی که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان مهاباد بستری بود در تشریح وضعیت و حال و هوای این بخش می‌گوید: دیدن وضعیت چند نفر که بدلیل ابتلا به کرونا در یک بخش بستری هستند بسیار دردناک است و فوت هر یک از آنها یک شوک روحی و استرسی ایجاد می‌کند.
آنگونه که او می‌گوید: شیون و فریادها برای عزیز از دست رفته بستگان در پشت درهای بخش مراقبت ویژه، سالن و حیاط بیمارستان آنچنان ضربه روحی به بیماران منتقل می‌کند که وخامت حال هر یک از آنها را بیشتر می‌کند.
خبرنگار هاژه برای بررسی بیشتر، این موضوع را با مدیر شبکه بهداشت و درمان شهرستان مهاباد درمیان گذاشته و راه‌چاره برای حل این مشکل را جویا شده است.
دکتر بهاءالدین حسینی در این باره به خبرنگار هاژه گفت: کرونا بزرگترین بحران ایجاد شده چند دهه گذشته برای بخش درمان و پزشکی بوده و این معضل، یکی از ده‌ها مشکلات ایجاد شده برای بیمارستان و بخش درمان شهرستان است.
وی با بیان اینکه شیوع کرونا تمام جامعه را دچار استرس و اضطراب کرده، افزود: وضعیتی پیش آمده که برای هر بیمار، چندین نفر از بستگان ساعت‌ها پشت درهای بیمارستان تقلای دیدار می‌کنند و هرگونه تذکر و راهنمایی به بیرون از فضای بیمارستان را توهین تلقی می‌کنند.
حسینی تصریح کرد: بسیاری از همراهان بیمار بدلیل فشار مضاعف روحی و روانی و یا درخواست بیمار برای دیدار با بستگان، خود را به آب و آتش می‌زنند که خود را به بیمار برسانند و این درحالیست که شمار بیماران کرونایی در بیمارستان زیاد است و برای کنترل وضعیت باید ده‌ها نگهبان و محافظ را به پرسنل اضافه کرد که در شرایط فعلی این امکان وجود ندارد.
وی اضافه کرد: جامعه شهرستان عمدتا احساسی عمل می‌کنند و هرگونه برخورد چکشی به تنش، جنجال بیشتر در راهروهای بیمارستان منجر می‌شود که می‌تواند به افزایش استرس بیماران و انحراف افکار عمومی در فضای مجازی تبدیل شود که در نهایت چالشی جدید را بیمارستان مهاباد ایجاد خواهد کرد.
مدیر شبکه بهداشت و درمان مهاباد در ادامه اظهار کرد: پزشکان معالج برای افزایش روحیه بیماران کرونایی از برخی ترفندها استفاده می‌کنند و اگر نیاز باشد حتما از کمک بستگان استفاده خواهند کرد، از طرفی حضور همراهان و بستگان در بیمارستان به کاهش عملکرد پرستاران نیز منجر می‌شود.
بهاءالدین حسنی در پایان افزود: در بسیاری از شهرهای همجوار هیچ یک از همراهان و بستگان بیمار برای ملاقات به بیمارستان مراجعه نمی‌کنند و در شهرستان مهاباد این معضل نیازمند همراهی شهروندان و فرهنگ‌سازی در بین آحاد جامعه است تا هم بیماران در آرامش بیشتری مراحل درمان خود را طی نمایند و هم کادر درمان بتوانند با استرس کمتری ارائه خدمات نمایند.