چهارشنبه سوری یکی از رسوم قدیمی در میان کوردها به شمار می‌رود و پیش‌تر با روشن کردن آتش و دور هم جمع شدن خانواده‌ها جشن گرفته می‌شد، اما سال‌هاست که شباهت زیادی به صحنه‌های میدان جنگ پیدا کرده است.

امسال با توجه به شیوع بیماری کووید 19، ستاد ملی مبارزه با کرونا از مردم خواسته که این روز را در خانه‌هایشان بمانند و از منازل خود خارج نشوند.

با اینکه مدت زمانی به شروع چهارشنبه سوری مانده، اما صدای ترقه و مواد منفجره هر از گاهی در شهر شنیده می‌شود.

 جدای از اپیدمی کرونا، آنچه چهارشنبه‌ سوری امسال را متفاوت‌تر از قبل کرده، افزایش قیمت ترقه‌ها و مواد منفجره است. این عامل باعث شده که بسیاری از افراد هم برای فروش و هم برای استفاده‌ی شخصی به مواد منفجره‌ی دست ساز روی بیاورند.

 این موضوع به نوبه خود نقش موثری در تلفات انسانی چهارشنبه سوری دارد و بی احتیاطی افراد و استفاده از این مواد دست‌ساز در درجه اول برای فرد مشکل آفرین خواهد بود.

با نگاه به آمارهای تلفات انسانی چهارشنبه سوری در طول چند سال گذشته متوجه می‌شویم که بيشترين میزان مرگ و میر مربوط به وسايل دست‌ساز انفجاری بوده‌اند. متاسفانه مواد ساخت این ابزار محترقه مانند اکلیل و سرنج به راحتی و بدون هیچ‌گونه نظارتی در اختیار افراد قرار می‌گیرد.

 بسیاری از مواد شیمیایی بکار رفته در وسایل دست‌ساز انفجاری به شدت به گرما و حرارت حساس هستند به گونه‌ای که ممکن است حتی در دست و یا لباس افراد منفجر شوند و صدمات بدنی شدیدی را وارد کنند.

 پلیس گفته افرادی که در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی اقدام به تبلیغ، فروش، آموزش و ساخت ترقه‌های دستی و مواد محترقه کنند، توسط پلیس فتا شناسایی و مطابق قانون با آن‌ها برخورد خواهد شد.

برای اینکه بتوانیم از میزان حوادث تلخی که ممکن است در چهارشنبه‌سوری پیش بیاید کم کنیم، جامعه احتیاج به ارتقای فرهنگ ایمنی دارد. فرهنگ ایمنی شامل 3 بخشِ آگاهی، آموزش و الزام است.

متاسفانه بسیاری از والدین در وهله‌ی اول و بدون آگاه‌سازی و آموزش فرزندان خود، مستقیما به سراغ سومین اصل یعنی الزام و اجبار می‌روند. این والدین سعی می‌کنند با توسل به زور و جبر، فرزندان خود را از انجام کاری منع و یا ترغیب کنند اما نتیجه‌ی این شیوه عموما شکست است.

روانشناسان می‌گویند اولین گام برای آگاه‌سازی کودک احترام گذاشتن به آنان است. والدین می‌توانند فرزندانشان را با خطراتی که آتش‌بازی ممکن است داشته باشد آشنا کنند و آن‌ها را تفهیم کنند که در صورت استفاده از مواد محترقه و منفجره، ممکن است چه حوادثی تهدیدشان کند. در صورتی که کودک به گفته‌های والدین خود والدین عمل کرد حتما او را تشویق کنید و برای کودک جایزه‌ای نیز در نظر بگیرید. 

 چنانچه کودک از قبول و پذیرش این توصیه‌ها امتناع کرد، برایش شرط بگذاریم. در این موقعیت بهترین شرط این است که خودمان نیز در کنار او باشیم تا بتوانیم بر کارهای او نظارت داشته باشیم.

نگران این نباشید که کودک ممکن است با شنیدن عواقب برخی از حوادث ناگوار احساس بدی پیدا می‌کند، به او هشدارهای لازم را بدهید چون این امر تا مقدار زیادی می‌تواند بازدارنده باشد.

بیشتر کودکان به دور از چشم پدر و مادر خود مواد محترقه و منفجره می‌خرند و در جیب، کیف و یا کمد اتاق خود پنهان می‌کنند. جدای از اینکه این کار خطرات فراوانی دارد والدین می‌توانند با نظارت کردن بر پول توجیبی کودک و شیوه‌ی هزینه‌کرد آن در روزهای آخر سال، نظارت بیشتری بر رفتار و وسایل فرزند خود داشته باشند و مواد خطرناک و اشتعال‌زا را از دسترس کودکان خارج کنند.

در صورتی که هر نوع حادثه آتش‌سوزی و حریقی اتفاق افتاد، ضمن حفظ خونسردی، در اسرع وقت با ۱۲۵ تماس بگیرید و نوع حادثه و نشانی دقیق محل حادثه را اطلاع دهید.