در این راستا بر اساس گزارش‌های رسمی، یکی از آسیب‌پذیرترین و شکننده‌ترین حوزه‌هایی که بیشتر در معرض خسارت بوده و چالش‌های آن از سایر حوزه‌ها نمایان‌تر به چشم می‌خورد، نظام آموزشی کشور است.

این روز‌ها با شروع آموزش آنلاین مادرانِ خانه‌دار کارشان در خانه سخت‌تر از قبل شده است. با توجه به اینکه ماداران خانه‌دار بیشتر اوقات در خانه حضور دارند، بخش بزرگی از زمان خود را به آموزش مجازی فرزندانشان و کمک به یادگیری آن‌ها می‌کنند.

هاژه در گفتگو با با چند مادر مهابادی از آنان خواسته که مشکلات و تجربه‌‌ای را که در حین آموزش مجازی فرزندشان با آن روبه‌رو بوده‌اند، بیان کنند.

محبوبه، مادر دانش‌آموز کلاس سوم ابتدایی به هاژه می‌گوید که مدت زمانی که دانش‌آموزان در مدرسه بودند حالا به محیط خانه منتقل کرده‌اند که این زمان به نوعی اسارت برای پدر و مادران تبدیل شده است. او می‌گوید که خودش نیز دانشجو است و هم‌زمانی کلاس‌های خودش با فرزندش مشکلات زیادی برایش ایجاد کرده تا آن‌جایی که رسیدگی به کارهای منزل عملا برایش ناممکن شده است.

البته در این بین مادرانی نیز هستند که کار آن‌ها از دیگران سخت‌تر است. کوردستان، مادری است که دو فرزند دوقلویش در کلاس دوم ابتدایی مشغول به تحصیل هستند. او می‌گوید در حالت عادی رسیدگی هم‌زمان به دو دانش‌آموز بسیار سخت است چه برسد که بیش‌فعال هم باشند.

برای ماداران خانه‌داری که فرزندانشان در پایه‌های پایین‌تر تحصیلی هستند سختی‌ها بیشتر است. این مادران به دلیل اولین مواجهۀ فرزندانشان با اینترنت و این نوع آموزش مجبورند به اندازه‌ی معلمان و گاه حتی بیشتر وقت بگذارند.

پروانه، مادر یک دانش‌آموز اول ابتدایی می‌گوید که در طول روز 8 تا 10 ساعت  از وقت من گرفته می‌شود و از آن‌جایی که با این محیط آشنا نیست من باید همیشه در کنار او بمانم. یادگیری فرزندم بستگی به این دارد که من بخش به بخش درس‌ها را برایش توضیح بدهم.

پروانه اضافه می‌کند: حقیقتا خیلی از وقت‌ها در صبح از خواب بلند نمی‌شود و من خودم باید حاضر شدن او را در سامانه شاد اعلام کنم. کلاس کاملا آنلاین نیست و معلم صرفا فیلم آموزشی را می‌فرستد و تدریس می‌کند.

 مشکلات ماداران به آنچه گفته شد خلاصه نمی‌شود. بیشترین مسئله‌ای که برای مادران مشکل‌ساز شده است و به آن اشاره کردند بحث اینترنت و شبکه‌ی شاد است.

 یکی از مادران می‌گوید ما که در مسکن‌های مهر سیدآباد زندگی می‌کنیم، سرعت اینترنت بسیار ضعیف است و اذیت می‌کند. بعضی وقت‌ها صداها دو تایی می‌شود و برخی اوقات نیز در حین آموزش برق می‌رود.

مسئله‌ی حائز اهمیت دیگر فقدان ارتباط روبه‌رو و حضور فیزیکی است. محبوبه با اشاره به اینکه فرزندش آموزش‌هایی را که لازمه‌ی آن حضور فیزیکی در مدرسه است به دشواری یاد می‌گیرد، می‌گوید: چون رابطه‌ی رو به رو و حضوری شاگرد و معلم برقرار نمی‌شود بچه‌ها مخصوصا در سنین پایین‌تر موضوع آموزش را جدی نمی‌گیرند.

از دیگر چالش‌های ناشی از آموزش غیرحضوری که مادران به آن اشاره کردند فرآیند ارزشیابی و پیشرفت تحصیلی بود. ماداران نگران کاهش و افت یادگیری فرزندانشان هستند و بر این باور هستند که شیوه‌ی مناسبی برای ارزشیابی عملکرد فرزندانشان وجود ندارد و می‌گویند به دلیل اینکه شرایط آموزش در بین تمام دانش‌آموزان یکسان نیست ارزشیابی‌ها فاقد اعتبار هستند.

از آغاز سال تحصیلی جدید حدود 6 ماه می‌گذرد. موج چهارم کرونا نیز هم‌زمان با ورود کرونای انگلیسی در کشور شروع شده که به گفته‌ی مقامات میزان ابتلا و کشندگی آن از موج‌ها قبل بیشتر خواهد بود. در این بین مسئولان آموزش و پرورش این شیوه‌ی آموزشی را مناسب‌تر از روش‌های دیگر می‌دانند. با گذشت یک‌سال از ورود این مهمان ناخوانده بسیاری از مشکلات هم‌چون عدم دسترسی به اینترنت و نبود تبلت و سختی‌های آموزش آنلاین به قوت خودش باقی مانده است.