بیش از هفت ماه از ورود و همەگیری ویروس کرونا در ایران می‌گذرد. تا کنون جمعیتی بالغ بر پانصد و ده هزار نفر بە این ویروس مبتلا گشتە و از میان آنان بیش از بیست‌ونه هزار نفر بە کام مرگ رفتەاند.
آمار منتشره از سوی دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا کە بر اساس اطلاعات رسمی دولت‌ها تنظیم می‌شود میانگین مرگ روزانه از آخر اسفندماه سال گذشته در ایران را صدوپنجاه نفر اعلام کردە است.
کرونا بسیاری از کسب‌وکارها را نابود و درآمد خیل عظیمی از جامعه را بە پایین‌ترین میزان خود رساندە است. اگر بە این اوضاع، تاثیرات تحریم‌ها، مدیریت ضعیف، افزایش خارج از تصور قیمت ارز و در نتیجه، تورم و گرانی نرخ مایحتاج ضروری خانوادەها را اضافه کنیم، متوجه خواهیم شد کە سفرەها تا چە اندازه کوچک و چە جمعیت بی‌شماری بە زیر خط فقر رانده شدەاند.
مقابله با کرونا و تهیه اقلام بهداشتی نظیر: ماسک، مواد ضدعفونی‌کنندە و ... با قیمت‌های آن‌چنانی، هزینەهایی را روی دست خانوادەهای ایرانی گذاشته است. اما عمق فاجعه بە این جا ختم نمی‌شود. در این اوضاع تاسف‌بار اقتصادی، هزینەهای سربەفلک‌کشیده درمان کرونا بنیان اقتصادی بسیاری از خانوادەهای متوسط بە پایین را ویران کردە است. هزینەهایی کە بسیاری از مسوولان در اظهارنظرهای جداگانەای آن را بیش ٩ میلیون تومان برای هر نفر محاسبه نمودەاند. هزینەهایی که بە گفته شهروندان منجر به عدم ترخیص بیماران و یا در غیر این صورت قرار گرفتن در وضعیت بغرنج و نزدیک به ورشکستگی اقتصادی را بە دنبال داشته است.
کیانوش جهانپور، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت با اشاره بە هزینه ١٨ تا ١٩ میلیونی هر بیمار بستری مبتلا بە کرونا برای وزارت بهداشت، گفته بود: بخشی از این هزینه را بیمه پوشش می دهد و بخشی را مردم خود فرانشیز می‌دهند، البته کمترین میزان را بیمار پرداخت می کند. برخی هزینەها مانند هزینه تست را نیز دولت به صورت یارانه پرداخت می‌کند و در نهایت بسیاری از خدمات برای بیماران در بیمارستان‌های دولتی رایگان تمام می‌شود.
در سوی دیگر ماجرا، مردم نظرات متفاوتی دارند و تاکنون ادعای اقدامات حمایتی توسط دولتمردان را تاثیرگذار ندیدەاند. بە نظر آن‌ها طرف‌قرارداد نبودن بسیاری از مراکز و بیمارستان‌ها با بیمەهای درمانی، قرار نگرفتن هزینەهای تخت بیمارستان در جدول تعهدات بیمه سلامت، تحت پوشش نبودن بسیاری‌های از داروهای موثر در درمان و کنترل کرونا توسط بیمەهای درمانی و... از عوامل شکل‌گیری اوضاعی فلج‌کننده برای خانواده مبتلایان است.
بە نظر می‌رسد مصوبات، دستورات و نامەنگاری‌های مقامات دولتی و همچنین برداشت یک میلیون یورو از صندوق توسعه ملی برای مقابله با کرونا تاکنون راه بە جایی نبردە و کماکان این مردم‌اند کە فارغ از درد‌های جسمی ناشی از کرونا، باید هزینەهای سرسام‌آور درمان کرونا را نیز با جانی خسته بە دوش بکشند.