2 سپتامبر 2015 بود که جسد پسر بچه‌ای توسط امواج آب به ساحل بدروم ترکیه رسید. جنازه‌ای که نماد بحران پناهجویان سوری در همان سال بود. پسر بچه‌ای سه ساله به نام آلان کوردی. او نماد سرنوشت نافرجام و شوم هزاران آواره‌ی سوری بود که وطنشان را به مقصد اروپا ترک کرده بودند.
آلان به همراه خانواده‌اش از کوبانی و از جنگی که خلیفه‌ی خودخوانده‌ی داعش در مرز سوریه و عراق علم کرد، فرار کرده بود. خانواده‌ی کوردی پس از عبور از مرز ترکیه، همانند میلیون‌ها پناهنده‌ی سوری به طور موقت در ترکیه مستقر شدند بسا که رویای سفر به اروپا مرحمی بر حال رنجورشان باشد.
در آن صبح نفرت‌انگیز، پدر خانواده، عبدالله کوردی تصمیم می‌گیرد، خانواده را در ساحل بدروم به مقصد جزیره‌ی یونانی کوس، سوار بر قایق کوچکی کند. در حالی که قایق تنها ظرفیت حداکثر 8 نفر را داشت، بیش از 10 نفر بدون هیچ‌گونه جلیقه و تجهیزاتی سوار قایق شدند.
تنها پنج دقیقه پس از حرکت‌شان، قایق واژگون شد و آلان، برادر بزرگترش و مادرش در آب‌های دریای اژه غرق شدند. شن‌های ساحل، جسد آلان را نگه داشتند.
تصویر دلخراش از بدن کوچک و بی‌جان آلان سه ساله، صورت در شن و ماسه، با تی‌شرت قرمز و شلوارک آبی، جامعه‌ی بین‌المللی را متحیر کرد و بی‌تفاوتی بانیان این رویداد، سراسر جهان را خشمگین نمود.
در این بین کشورهای حاشیه دریای اژه، به دلیل ایجاد سنگ‌تراشی برای پناهندگان و نداشتن زیرساخت‌ها و امکانات مناسب برای جابجایی پناهندگان تنها مورد انتقاد قرار گرفتند.
شاید مهم‌ترین تاثیر مرگ دراماتیک و غم‌انگیز آلان کوردی، تغییر جهت‌دهی افکار عمومی جهان، به‌ویژه غرب، نسبت به پناهندگان و درگیری‌های سوریه بود. حال دیگر مخاطبان غربی شاهد تصاویر بحران پناهندگان بودند. تصاویری که در آن خانواده‌ها از اذیت و آزار می‌گریختند؛ زنان و کودکانی که برای زنده‌ماندن می‌جنگیدند؛ و پدرانی که جانشان را به خطر می‌گذاشتند که خانواده‌هایشان زندگی بهتری داشته باشند.
بر اساس آخرین آماری که سازمان ملل متحد منتشر کرده‌است از سال 2014 تا کنون، حدود 2 میلیون نفر از پناهجویانی که قصد مهاجرت از طریق دریای مدیترانه را داشته‌اند، 20 هزار نفر آنها به کام مرگ رفته‌اند.
عبدالله، پدر جگرسوخته آلان، اکنون در اقلیم کوردستان و شهر اربیل است. او در «بنیاد کوردی» که هدفش رساندن کمک‌ها به کودکان آواره است، مشغول به کار است. تینا، خواهر آلان نیز در کانادا است و تلاش‌هایش برای اخذ پناهندگی آن کشور، تا کنون بی‌نتیجه مانده است.
پس از 5 سال از تراژدی مرگ آلان کوردی، هنوز هم چیزی تغییری نکرده است. بنا به آمارهای آژانس پناهندگی سازمان ملل فقط 206 میلیون نفراز پناهجویان در اردوگاه‌ها و کمپ‌های پناهندگی زندگی می‌کنند، بخشی از آنها دو یا سه نسل است که در این اردوگاه‌ها متولد شده‌ا‌ند و سرانجام در همان کمپ‌های پناهندگی پیر و در نهایت در جوار همان کمپ‌ها به خاک سپرده می شوند و جای آنها را نسل دیگری از آوارگان پر می‌کنند.