صبح امروز پانزدهم شهریور ٩٩، زنگ سال جدید تحصیلی با رنگ و بویی کرونایی پس از کش‌وقوس‌های فراوان بە صدا درآمد. شروعی کە موافقان و مخالفان زیادی داشت. مخالفانی چون ستاد فرماندهی مقابله با کرونا و موافقانی چون وزارت آموزش و پرورش و مجموعه دولت.
روز سه‌شنبه ۲۸ مرداد، علی ماهر، معاون برنامه‌ریزی و نظارت ستاد فرماندهی مقابله با کرونا به خبرگزاری ایسنا گفته بود: آموزش حضوری در ترم پاییز را با شرایط و امکانات موجود به هیچ عنوان به صلاح نمی‌دانیم. او هشدار داده بود که حداقل در ترم پاییزی و با پیش‌بینی شیوع بیشتر بیماری کووید ۱۹ و همزمانی آن با شیوع آنفلوانزا، صلاح نمی‌داند که دانش‌آموزان و دانشجویان به صورت حضوری در کلاس درس مدارس و دانشگاه‌ها شرکت کنند. او در اشاره به علل این نگرانی گفته بود که بنا بر بررسی‌های این ستاد زیرساخت‌ها و بستر مناسب و همچنین آمادگی لازم برای پذیرش حضوری دانش‌آموزان و دانشجویان در فضاهای آموزشی وجود ندارد.
به گفته علی ماهر "در اکثر کلاس‌های بالای ۳۰ نفره مدارس، هیچ وقت نمی‌توان فاصله‌گذاری لازم را فراهم کرد. از این گذشته این فضاها امکان گردش و تهویه هوا با استانداردهای لازم را هم ندارند."
از آن طرف، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش‌وپرورش بە نمایندگی از طیف موافقان (کە قدرت بیشتری هم داشتە و دارند) نظر دیگری دارد. وی در واکنش بە اظهارات معاون برنامه‌ریزی و نظارت ستاد فرماندهی مقابله با کرونا گفتە است: ما اعلام کردیم در هر صورت سلامت دانش‌آموزان برای ما اولویت است، طبیعتا آموزش‌های حضوری تاثیر بیشتری دارد، اما این شرایط یک انتخاب نیست، بلکه شرایط اجباری است.
وزارتخانه آموزش‌وپرورش مناطق آموزشی را بە سه دستە تقسیم کردە است.
منطقه سفید: مناطقی کم‌جمعیت مانند روستاها و عشایر که مشکلی برای آموزش حضوری ندارند و همزمان از طرفی مدارس کم‌جمعیتی که تعداد دانش‌آموزان‌شان از ۱۰ نفر کمتر است و می‌توانند آموزش حضوری داشته باشند.
منطقه قرمز: زمانی که ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام کند که منطقه‌ای و استانی وضعیت قرمز دارد، به طور کلی آموزش در آنها در بستر مجازی است.
منطقه زرد: در مناطق زرد است آموزش ترکیبی است که با تقسیم‌بندی و فاصله‌گذاری انجام می‌شود و هر تصمیمی که در شورای مدرسه اتخاذ شود با اولویت حفظ سلامتی دانش‌آموزان و رعایت پروتکل‌های بهداشتی است.
بە هر روی و با هر اما و اگری، سال تحصیلی جدید با سوالات بزرگ بی‌جواب شروع شد که در سایە بی‌برنامەگی دولت، تنها آینده و گذر زمان آنها را پاسخ خواهند داد. آیا تمامی اقشار امکانات سخت‌افزاری استفاده از برنامه شاد را دارند؟ آیا دولت برنامه‌ای برای پرداخت کمک هزینه خرید تجهیزات سخت افزاری در اختیار خانواده‌های دارای دانش‌آموز قرار می دهد؟ تکلیف دانش آموزانی که با تجهیزات والدین شاغل از جمله موبایل قرار است وارد شبکه شاد شوند چه می‌شود؟ نسخه جدید «شاد» آیا توانایی استفاده همزمان چند میلیونی دانش‌آموزان را دارد و در آزمون کرونا روسفید می‌شود؟ آیا تمامی اقشار جامعه توانایی تهیه ماسک و مواد ضدعفونی با قیمت‌های گزاف کنونی را دارند؟ جواب تمامی این سوالات در چند ماه آینده...