هاژه ـ مدتی بود بنا داشتیم به بررسی مشکلات و وضعیت زندگی مردم برخی از محلات شهر مهاباد از جمله: کانی صوفی طه، اصحابه سپی، کانی مام قمبران و دول گاقران بپردازیم و پای درد دل اهالی این محلات محروم بنشینم.

درد دل ها و مشکلات زیاد بود از فقر و شرایط بد اقتصادی و اجتماعی گرفته تا وضعیت نامناسب کالبدی و تاسیساتی زیربنایی بخصوص آب شرب.

اهالی این محلات می گویند هر طور شده تاکنون با این شرایط به زندگی خود ادامه داده اند و به آینده امیدوار و خوش بین هستند.

بیشتر آنها به امید زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان به شهر مهاجرت کرده اند و در مناطق حاشیه نشین اسکان یافته اند.

هر چند شاید زمانی این مناطق خارج از محدوده خدماتی و حریم شهر محسوب می شدند ولی هم اکنون جزئی از بافت بدون برنامه ریزی و ارگانیک شهر هستند و جزو حریم و محدوده محسوب می شوند و بر این اساس می بایست دارای تمام امکانات شهری باشند و به صورت پیوسته به آنها خدمات رسانی صورت پذیرد.

بی انصافی است اگر بگوییم به این محلات امکانات و خدمات رسانی نکرده اند اما با توجه به نیاز آنان کم و کاستی هایی دیده می شود که در ادامه به صورت مفصل به آن خواهیم پرداخت.

در این بررسی ها و بازدید میدانی خبرنگاران هاژه، شاهد صحنه ها و مشکلاتی بودیم که روایت آن شاید هیچگاه مانند به چشم خود دیدن تاثر برانگیز نباشد.

پیرمرد و پیرزنی که دیوار و سقف خانه اشان ترک برداشته بود و برای جلوگیری از نفوذ آب و احتمال ریزش آن، سعی داشتند با گذاشتند روپوش پلاستیکی از این کار جلوگیری به عمل آورند!

همچنین عدم آسفالت و بتن ریزی برخی کوچه ها گلایه برخی از ساکنان را برانگیخته و حتی مستندات مربوط به درخواست هایشان به شهرداری را نیز ارائه دادند.

معضل اساسی دیگری که اکثر ساکنان این محلات علل خصوص محله "دول گاقران" بصورت بسیار بحرانی با آن روبرو بودند، مشکل کم آبی و آب شرب است، طوریکه با وجود استفاده اکثر خانه ها از دینام، فشار آب کافی و مناسب نیست و برخی از ساکنان محله تنها 3 ساعت (2 الی 5 صبح) در شبانە روز آب دارند. حتی برای مصارف بهداشتی و حمام کردن نیز با مشکل روبرو هستند و ناچار به استفاده از محل های نگهداری سنتی ذخیره آب می باشند.

ساکنان این محلات همچنین گفتند: هنگام لولە کشی آب آشامیدنی، اداره آب و فاضلاب از آنان تعهد کتبی گرفته که نسبت به داشتن آب کافی در طول شبانه روز هیچ گونه ادعایی از آن اداره نداشته و تنها با این شرط برایشان کنتور آب نصب نموده اند.

مشکل دیگری که در برخی از این محلات به چشم می خورد، نحوه لوله کشی گاز و نصب نامناسب علمک ها است که نه تنها ناهمگونی بصری شدیدی را به وجود آورده بلکه باعث مشکلاتی در رفت و آمد وسایل نقلیه شده است.

کوچه های تنگ و باریک با شیب زیاد از دیگر معضلات اساسی این محلات است که در مواقع بحرانی و حساس خدمات رسانی به آنان بسیار سخت خواهد بود.

لوله کشی فاضلاب، نبود هرگونه پارک، فضای تفریحی و ورزشی برای کودکان، نوجوانان، جوانان و سالخوردگان، عدم دسترسی به مرکز بهداشتی و درمانی با وجود جمعیت زیاد، نبود   مراکز فرهنگی از جمله کتابخانه و... برای جوانان و علاقه مندان به امور فرهنگی در این محلات برخی دیگر از مشکلات ذکر شده توسط اهالی ای مناطق به شمار می رود.

در مجموع باید گفت درست است که در گذشته این محلات و محلات مشابه خارج از طرح های شهری به وجود آمده و توسعه پیدا کرده اند، ولی هم اکنون جزو بافت شهری محسوب می گردند و شایسته است مسئولان توجه بیشتر و ویژه تری به سبب شرایط اجتماعی، اقتصادی و کالبدی به این محلات داشته باشند و برای آبادانی هر چه بیشتر آن ها تلاش کنند.

یادمان باشد این محلات تافته ای جدا بافته از کلیت شهر نمی باشد و هیچ تفاوتی در خدمات رسانی به آن ها با بقیه محلات شهر وجود ندارد. همچنین شهر به مانند سیستمی است که وجود مشکل و معضلی در هر یک از بخش های آن بر کلیت شهر تأثیر گذار خواهد بود.