به گزارش هاژه، از ابتدای شیوع کرونا خیرین شهرستان مهاباد در نقش حامی اصلی بخش سلامت و نیازمندان شهرستان عمل شده و همواره از رسانه‌ای شدن نام و حتی میزان کمک‌ها امتناع می‌کنند، در مقابل فعالان مدنی، اجتماعی و روحانیون بر رسانه‌ای شدن نام آنها و میزان کمک‌ها اصرار دارند.

در چند ماه گذشته دست کم بیش از 8 هزار بسته معیشتی از سوی خیرین شهرستان مهاباد برای حمایت از نیازمندان و اقشاری که بدلیل کرونا کسب و کارشان دچار آسیب شد در بین شهروندان توزیع گردید، همزمان با آن بیمارستان موقت با اعتباری بالغ بر 1 میلیارد تومان احداث گردید و بیش از 5 میلیارد تومان نیز در بخش تجهیز و تهیه ملزومات کادر درمانی برای مقابله با ویروس کرونا از سوی خیرین شهرستان هزینه شد.

در این مدت برخی کارخانجات و واحدهای تولیدی نیز با تهیه مواد ضدعفونی بدون درنظر گرفتن سود و حتی توزیع رایگان، تجهیز ورودی های شهر به کابین‌های ضدعفونی و اعمال تخفیف بر روی محصولات خود سهمی بزرگ و فراموش نشدنی در راستای حمایت از شهروندان مهابادی و منطقه ایفا نمودند.

در مجموع می‌توان کمک خیرین شهرستان تنها در 3 ماه گذشته را نزدیک به 10 میلیارد تومان برآورد کرد، کمکی که بخش بزرگی از خیرین بر عدم رسانه‌ای کردن آن اصرار ورزیدند.

بسیاری از صاحب نظران بر این باورند که گسترش فرهنگ فردگرایی و شهر گرایی در بین شهروندان شهرهای جهان برخی واژه‌ها و ارزش‌های اجتماعی همچون صله رحم، همبستگی، اتحاد و فرهنگ جهاد و دلسوزی را به حاشیه رانده به نحوی که این امر در گفت و گوی عامیانه بسیاری از شهروندان بارها ابراز می‌گردد.

نسل‌های گذشته در شهر همواره حسرت صله رحم و همبستگی و روابط عاطفی گرم گذشته را می‌خورند و از دوری گزینی خانواده‌ها، همسایگان و شهروندان از یکدیگر گلایه‌مندند و در مقابل نسل جدید با الگو گرفتن از فضای رسانه‌ها و شبکه‌های جهانی و اجتماعی که همواره فردگرایی تبلیغ می‌کنند سبک جدید از زندگی را انتخاب کرده‌اند که نشانی از ارزش‌های والای اجتماعی، دینی، فرهنگی و سنتی را در آن نمی‌توان دید.

در این شرایط نامناسب اقتصادی و اجتماعی و حتی فرهنگی در شهرها که حاصل وضعیت اقتصادی، ضعف فرهنگی، اجتماعی و دینی است بسیاری از شهروندان ضمن دست به گریبان بودن با مشکلات عدیده اجتماعی از تلاش‌های خیرخواهانه و در عین حال اقداماتی که نشان از همبستگی، مودت و صله رحم است بی‌خبر می‌مانند و در این بین تلاش‌هایی که منجر به حفظ ارزش‌ها می‌گردد  به حاشیه می شود.

ادامه این روند به گسترش احساس تنهایی در منجلاب زندگی پر مشقت و برخی فاصله‌های طبقاتی و اجتماعی می‌گردد و کم کم زنجیره پیوند سرنوشت و زندگی شهروندان از یکدیگر فاصله می‌گیرد.

بسیاری از فعالان اجتماعی و شخصیت‌های دینی، فرهنگی به خوبی به این موضوع واقف هستند و درتلاشند تا از طریق رسانه‌ای کردن نام خیرین و میزان کمک‌ها به اشاعه فرهنگ اتحاد، همبستگی، صله رحم و مودت در بین شهروندان کمک کنند.

صرف نظر از اهمیت امید و نشاط اجتماعی در جامعه که حوزه بسیار گسترده‌ای است، شهر و جامعه همواره برای ایجاد الگو و شخصیت‌های کاریزماتیک به قهرمان، اسطوره و شخصیت محبوب دربین شهروندان نیازمند است و برجسته سازی نام خیرین در این برهه جدا از اشاعه و ایجاد رغبت به افزایش کمک‌ها و کارهای خیر در بین اقشار مرفه، مزایای بسیاری از نظر اجتماعی و روحی در شهر خواهد داشت.

رسانه‌ای کردن نام خیرین و میزان کمک‌ها اگرچه دارای مزایای بی‌شماری است اما باورهای دینی و اخلاقی خیرین آنها را از مطرح کردن نام و میزان کمک‌ها منصرف کرده است، ناگفته نماند وضعیت معیشتی برخی شهروندان موجب می‌شود تقاضاها و حتی فشارهای بیشتری به خیرین برای کمک و همدلی بیشتر صورت گیرد.

شهرها و اجتماع‌های انسانی در طول تاریخ همواره نیازمند نخبگان، شخصیت‌های مهم و برجسته برای تداوم حیات اجتماعی است و وجود خیرین در این برهه در هر شهر و منطقه‌ای موهبتی برای ایجاد افزایش همبستگی، مشارکت عامه شهروندان، همدلی و اتحاد است که باید همواره به نیکی از آن یاد کرد.