به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی هاژه، عضو هیات امنای خانه امین، رونام و نورافزای شهرستان مهاباد با صدور پیامی عید نورز را به شهروندان تبریک گفتند.
متن پیام بدین شرح است:
به نام خدا : برادر عزیز -خواهر گرامی
ضمن تبریک فرارسیدن سال نوبه تک تک شما بزرگواران این روزهاو هفته هاکه جامعه تحت الشعاع بیماری کرونا قرار گرفته درسهایی بزرگ وماندگار به همراه دارد که می توان به مهمترین آنها اشاره کرد :
1-از خود گذشتگی و خدمت بی منت و جانانه کادر پزشکی و درمانی که با هیچ مقیاس ومعیاری قابل سنجش نیست جز اینکه از ته دل بانگ برآورده شود:تنتان سالم واجرتان با پروردگار مهربان
2-سازمانهای مردم نهاد وافراد حقیقی وحقوقی که دوشادوش مسوولین و چه بسا جلوتر از آنان چنان صحنه های زیبایی ازتلاش وخدمت صادقانه به همنوعان خلق کردند که بعید است از حافظه تاریخی این مرز وبوم فراموش گردد.
3-می توان با قاطعیت گفت که در طول تاریخ اسلام ،این نخستین بار است که درب مساجد برای اقامه نمازهای جمعه وجماعت بسته شودو موذنین با چشمانی گریان از مردم بخواهند که نمازشان رادر خانه هایشان بخوانندواین نشان از عمق فاجعه ناشی ازشیوع ویروس کروناست که در این میان روحانیون منطقه نیز بادرک شرایط یکصدا و هماهنگ نقش محوری خود رابه خوبی ایفا کردند.
4-اصناف و کسبه باوجود مشکلات اقتصادی در جهت کمک به سلامت خود و دیگران یکپارچه اقدام به تعطیلی محل کسب و کار نمودند.
5-اگرچه بیشتر شهروندان در راستای کمک به عدم انتشار این ویروس مرگبار در خانه ها مانده، اما بودند و هستند افرادی که در نهایت بی تفاوتی به این خواست همگانی، به وجدان جمعی این مردم دهن کجی می کنند که مایه ی تاسف بسیار است.
6-تاسف بارتر اینکه افرادی ولواندک با سوء استفاده از وضعیت بحرانی موجود اقدام به احتکار اقلام بهداشتی موردنیاز مردم نموده که امید است هر چه زودتر بخود آمده و دست از این عمل غیر انسانی بردارند.
7-و البته درس مهمتر اینکه ابعاد این مصیبت می توانست از این هم بیشتر و گسترده تر باشد مثلا در صورت شناور بودن این ویروس در هوای اطرافمان و یا خدای ناخواسته جا خوش کردن آن در ریه های کوچک کودکانمان و یا موارد دیگر که ابعاد فاجعه را چند برابر و چه بسا غیرقابل تحمل می نمود که انشاءا... هرگز چنین مباد.
اینجاست که باید شکرگذار بود و صبور و با توجه به برداشت مفهومی از آیات 22 و 23 سوره مبارکه یونس، دستها را بر آسمان که: خدایا در زمره ی سرنشینان کشتی هایی نباشیم که بعد از اینکه گرفتار امواج سهمگین دریا شده و یقین حاصل کردند که راه نجاتی ندارند، خدا را به فریاد می خوانند و بعد از رسیدن به ساحل نجات و رهایی از آن مهلکه راه غفلت و نادانی را از سر گیرند.
در پایان ضمن طلب مغفرت الهی برای جانباختگان و آرزوی شفای عاجل برای بیماران از خدای قادر متعال می خواهیم که پایان سال 98 سرآغار خیر و برکت و سلامتی برای همگان و آغاز سال 99 پایان مصائب ناشی از این بیماری و همه گرفتاریها باشد.