(روی سخنم با دکترایی است که دکتر نیستند و یا هستند ولی واقعی نیستند)

این روزها در فضای مجازی اینقدر دکترها زیاد شدن که نگو! همه دلسوز، همه مهربان، همه به فکر سلامتی مردم، هرکی نسخه ای تجویز می‌کنه بدون اینکه پولی از ما بگیرند چقدر خوبند اینا، اینقدر پیام و ویدیو نشر می کنند که حتی نمی رسیم اونا را باز کنیم.

 فقط مشکل اینجاست سر در گم شدیم نمی‌دونیم حرفای کدامشون رو گوش کنیم.

یکی میگه

اینو بخور، اونو نخور، کمش بخور، هر روز بخور

اون یکی میگه نه

اینو نخور ، اونو نخور، زیادش بخور، هر روز نخور

دیگری میگه

اینو بنوش ، اونو ننوش، اینو بپوش، انو بجوشون

ما مونده ایم

چی بخوریم، چی نخوریم، چی بنوشیم، چی بپوشیم

بلاخره هر روز چیزی رو مصرف می کنیم تا از درمان این دکتری دلسوز جا نمونیم یه روز فلان غذا را می خوریم، انواع مایعات می خوریم، روغن بنفشه مصرف می‌کنیم، عنبر نساء و اسپند دود می کنیم، ماسک می زنیم و...

روز بعد میگن اینا تاثیر ندارن، اینا رو انجام بدید

بله روز از نو روزی از نو

دوباره شروع می کنیم به دوا و درمان جدید، هر روز با این توصیه های دکترا خودمان را سرخوش و دلخوش می کنیم  یهویی می بینم بابا دیگه دوره نقاهت این بیماری به سر اومده و کرونا فراری شده.

و ما همچنان درحال...

نکته ی آخر:

قربون اون دکترا، پرستارا، کادر درمانی، پرسنل خدوم بیمارستان ها برم که شب و روز ندارند و در مقابل این ویروس کشنده جانشان را سپر کرده و به مبارزه برخاسته اند در حالیکه ما در فکر راه های فرار هستیم.