چند روز پیش از یکی از خیابان‌های شهر عبور می‌کردم که یک مامور شهرداری را در حین انجام وظیفه قانونی و ابلاغ اخطار  به فردی دیدم، از رفتار ایشان خرسند شده و برای تشکر جلو رفتم.

ایشان که بنده را می‌شناخت، سفره دل را باز کرد و گلایه از ندادن کاسه عیدی برای عید قربان و اینکه اندک درآمدهای شهرداری هم ابتدا به پیمانکاران می‌رسد و ما دست خالی مانده ایم و... 

همکارش که در کنارش ایستاده بود به حرف آمد و گفت: در این فصل که میوه‌ها متنوع هستند و به آدم می‌خندند من شرمنده خانواده‌ام هستم و سکوت کرد!

خیلی متاثر شدم و  بعنوان یک مسوول شهری از این بابت خود را شرمنده خانواده اش دانستم.

یادم افتاد اخیرا  ماموریت‌های متعدد کاری و سفرهای خانوادگی به شهرهای استان‌های هجوار و دورتر داشته‌ام و بارها متوجه اختلاف قیمت زیاد میوه‌ها با مهاباد می‌شدم، چیزی در حدود دو برابر جاهای دیگر و در حد فرمانیه و یوسف آباد تهران!

با خودم گفتم این دیدار و گفتگو شاید تلنگری بود تا که من قدمی بردارم!

این یکی دو روز از چند جا سوال کردم که چرا قیمت میوه در مهاباد گران است؟  با بررسی ضمنی موضوع متوجه شدم سرنخ ماجرا از تره بار شروع می‌شود. بطوریکه میوه در خود تره بار قبل از ورود به بازار یکی دو دست واسطه می‌خورد و بعد دست توزیع کننده نهایی می‌رسد و ظاهرا عامل اولیه گرانی است. 

لذا در این وضعیت اقتصادی نه چندان مطلوب مردم، به همکارانم در تیم مدیریتی شهرستان و به مسوولین مستقیم موضوع، پیشنهاد می‌دهم نسبت به تاسیس اتحادیه تره بار و میوه فروشان اقدام کنند تا با این کار بتوانند نظارت و کنترل بیشتری روی فرایند کار داشته باشند. اگر اینگونه عمل شود جلو گران فروشی خرده فروشان هم گرفته می‌شود و عامل ثانویه افزایش قیمت هم مهار می‌گردد.